Well, well...anong ginagawa ko dito...Hello...speechless ata ako. Feeling ko ngayon parang nasa entablado ako at pinapanood ng maraming tao....hinihintay kung anong performance ang pakakawalan ko, hay, sa isang first timer na katulad ko hindi ko alam kung saan at pano ko sisimulan ang mga bagay-bagay..Umpisahan ko ba sa ngiti, pero hindi naman nila nakikita kung anung expression ng mukha ko habang ginagawa ko ito.. Ahh siguro ganito na lang..Bating panimula...Hi, musta na u? K lng me, anu gawa u? ganun na ata talaga ngayon, aba, sabi nga ng mga bagets..hightech na..hehehe, pwede na siguro yan..Oh wala ba kayong mga kamay?...(joke)
Sa totoo lang mga readers nung panahon namin 30 years ago, oo nga pala, batch 78 ako sa Manuel A. Roxas HighSchool, Manila, e walang means of communication tulad ngayon. Ang uso noon naalala ko pa at existing pa rin ay ang landline o Telepono. Well-off ang dating mo pag may telepono kayo sa bahay, nagkataon na hindi kami kasali don, hehehe. Ang pinagkaiba lang eh yung telepono noon pudpod ang daliri mo sa kadadial at may party line pang tinatawag, may kausap ka sa linya ang hindi mo alam nakikinig sa kabilang line, hmmmp, minsan sisingit pa sa usapan, bastosss talaga. Pero ngayon, wowowee, can afford na ang marami kahit pa sabihin mong hirap sa buhay e kaya na magpakabit ng DSL, with special participation ng computer. At pwede ka pa makipagchat, hay naku ang daming features, alam naman ng lahat yun..Ultimo celfone galit na sa dami ng subscriber, may magagawa ba siya? mahirap na magsalita..
Well naikwento ko lang naman..kasi lowbat na ang conscious at subconscious mind ko..charging pa, hehehe.!!
That's all for now..
No comments:
Post a Comment